"Deze is voor mijn arts en zijn autopark van Duitse wagens." aldus Stephen Malkmus. Het nummer is geschreven uit frustratie dat het merendeel van de medicijnstudenten dit niet studeert om mensen te helpen maar simpelweg vanwege het feit dat het vak goed verdient. Al voor dit gegeven verdient dit nummer de schoonheidsprijs. Het nummer klinkt dan ook nog eens hypnotiserend. Het heerlijke gitaarintro, het typische Pavement 'slacker-gitaar' spel tijdens het vers, de prachtige opbouw, de climax aan het eind vam het nummer, alles maakt dit nummer heerlijk relaxed maar ook ontzettend spannend. Bij dit nummer zet ik meestal alles opzij om 5 minuten weg van de wereld te zijn. Een van de (vele) kleine meesterwerkjes van Pavement.
Vindt het op 'Wowee Zowee' (1995), 'Wowee Zowee: Sordid Sentinels Edition' (2006), 'Quarantine the past' (2010) en op youtube.
Jaren negentig alto still going strong en verbaast zich elke dag weer opnieuw.
No comments:
Post a Comment