Ik ben er eindelijk uit. Eindelijk. Ik heb eindelijk een naam voor de nieuwe gehypete bands die eigenlijk niets toevoegen aan de muziek geschiedenis. Ik heb het over bands als Vampire Weekend, The Drums maar ook Wavves en Beach House. Het schijnt allemaal te vallen onder indie en post punk. Benamingen waar ik best moeite mee heb. Er is namelijk niets indie (wat voor independent staat en niet voor springerige nerveusmakende pielmuziek) en post punk (punk? seriously?) aan dat soort bands.
Gelukkig kwam ik via kindamuzik een recensie tegen van de Tokyo Police Club. Ergens vaag kon ik me die nog herinneren, ook zo'n springerig pielbandje, niet uit Tokyo overigens. In de recensie werd, terecht, gerept over de middelmaat van bands van dit kaliber, over de zogenoemde zesjes-cultuur (een van de weinig goede uitspraken van onze JP Balkenende) en de band viel onder de noemer post punk. De CD was dus ook maar zo-zo.
Post punk? Echt? Meer post punk prut. En zo heeft het genre eindelijk een passende naam.
Jaren negentig alto still going strong en verbaast zich elke dag weer opnieuw.
No comments:
Post a Comment