The Thermals spelen in de regel enkel maar een paar akkoorden, in een simpele opzet van gitaar, bas, drum. Ooit op een blauwe maandag had de band 2 gitaristen maar dat was geen lang leven beschoren. Dit houden de heren en dame al 5 albums lang vol. Op zich is dat al een hele prestatie. Het houdt echter ook in dat zodra je dit nieuwe 5e album opzet het gevoel je overvalt dat je het allemaal al een keertje eerder hebt gehoord. Bij elke andere band zou dit een zwaar punt van kritiek zijn, echter The Thermals komen er goed mee weg. Erg goed zelfs. 'Personal Life' klinkt desondanks toch anders dan zijn voorganger uit 2009, 'Now we can see'. Niet zo vol, veel minder bombastisch, 'Peronal Life' klinkt zelfs een beetje integer, waarvan 'Never listen to me' een heel goed voorbeeld is. De akkoorden zijn hetzelfde, de opbouw mag ook hetzelfde zijn, het klinkt sober, zelfs wel een beetje gevoelig en gewoon erg goed. De whoas whoas zijn tot een (voor The Thermals begrippen) tot een minimum beperkt en de nummers rusten zacht op een bedje van subliem bas-geluid. Dat de heren en dame van The Thermals kunnen spelen is zelfs in het beperkte akkoorden assortiment erg duidelijk. Niet voor niets speelde Harris ooit bij The Minders (als drummer, niet gitarist) en speelt Foster en bas en drums bij het twee-trio All Girl Summer Fun Band, om zomaar een paar zijstraten te noemen. 'Personal Life' klinkt in zijn totale 35 minuten inderdaad erg persoonlijk en erg fijn. Vooral erg vertrouwd.
Zouden The Thermals toch een paar akkoorden moeten toevoegen aan hun spel? Hoe zeer je het andere bands ten zeersten zou aanraden, The Thermals zouden het niet moeten doen. Want hoe bekend de nummers nu al klinken, het is dé grote kracht van the Thermals. 7.5/10
'Personal Life' verschijnt 7 september 2010 op Kill Rock Stars.
No comments:
Post a Comment