Er rammelt wat in het club circuit en wat er rammelt zijn de nieuwe bandjes die als paddenstoelen uit de grond lijken te schieten, vaak jonge eenmans (of vrouw) bandjes die er lekker op los rammelen met hun gitaartje, het niet zo nauw nemen met de productie, de microfoon voor het (on)gemak niet goed inpluggen en lak lijken te hebben aan alles en iedereen, inclusief hunzelf. Leuk. Het valt allemaal onder de grote noemer Post Punk (het nieuwe indie) en dit specifieke genre mag Beach Punk genoemd worden, het wil dan ook wel eens over surfen gaan. Wat wil je anders ook doen in Californië? En een van deze bands is Wavves. Na twee erg rammelden en lo-fi eepeetjes (Wavves en Wavvves) waar het einde niet van het begin te onderscheiden was komt Wavves (Nathan Williams) nu met King of the Beach. De CD ziet er al vrolijk en psychedelic uit en dat er wat genuttigt is tijdens het schrijven en opnemen moge duidelijk zijn. Het verschil met de vorige releases is dat het hier echt op liedjes gaat, er zit zowaar serieuze productie aan vast ook al lijkt het express niet op elkaar afgestemd, het moet wel lo-fi blijven natuurlijk. En het klinkt allemaal erg aanstekelijk, Williams rammelt op zijn gitaar, doet zijn zegje, doet zijn harmonische oooh's and waaaah's en doet lekker zijn ding, lekker punk en rebels. Wat moet je ook anders als jonge vent natuurlijk op het strand.
Er is niets mis met het album. Het is eigenlijk een best lekker album. En toch gaat hij wel heel erg snel vervelen. Het zou bijvoorbeeld niet misstaan om een paar extra accorden te leren en om misschien af en toe van snelheid te wisselen. Ook het koortje gaat heel snel vervelen, elk nummer is eigenlijk precies hetzelfde opgebouwd, een echte uitschieter zit er niet bij. En hij klinkt wel rebels, maar er wordt niet alleen tegen niets aangetrapt, men mist het target ook nog eens.
Het gevoel van overbodigheid komt heel snel bovendrijven, een beetje als een frikandel uit de muur, niet nodig of aantrekkelijk, wel effe lekker voor zolang het duurt maar ook zo weer vergeten. Misschien is dit wel kenmerkend voor de nieuwe generatie bands, de internet generatie die alles altijd bij zich heeft, alles meteen kan googlen, met iedereen zo in contact is, men weet niet beter. Natuurlijk willen ze rebeleren, maar waartegen dat weten ze zelf niet eens. Je zou spontaan medelijden krijgen met de generatie, maar zowel de indie kids van nu die de muziek maken en de indie kids bvan nu die er naar luisteren schijnt het niet veel te deren. Dit is de comsumptiemaatschappij.
King of the beach is dus een leuk plaatje en waarschijnlijk fantastisch voor de kids van nu. Maar een klassieker zal het zeker niet worden en of men over een paar jaar nog wel weet wie Wavves ook al weer was durf ik ook te betwijfelen. 5/10
No comments:
Post a Comment